Сапраўдны матэрыял прысвечаны беларускім кампазітарам, якія зрабілі сачыненне музыкі сваёй прафесіяй. У цэнтры ўвагі знаходзяцца творчыя партрэты аўтараў сцэнічных (операй, балетам, музычнай камедыяй), буйных канцэртна-філарманічных (сімфонія, сімфанічная паэма, інструментальны канцэрт, кантата, араторыя) жанраў, камернай інструментальнай і вакальнай музыкі, харавых кампазіцый, якія прадстаўляюць акадэмічную музыку, а таксама майстроў песні. Складанні дэманструюць бесперапынную сувязь часоў і ўстойлівую лінію пераемнасці з традыцыямі заходнееўрапейскай і рускай музыкі, выявамі і інтанацыйным ладам нацыянальнага фальклору і хрысціянскага этасу, тым самым пастулюючы своеасаблівасць беларускай кампазітарскай творчасці і яе годнае становішча ў сусветнай мастацкай прасторы.

Уласна, акадэмічная музыка – гэта строгая і ўзнёслая творчасць, жывое і непаўторнае гучанне, якое валодае ўсёпранікальнай духоўнай сілай. Музыка акадэмічнай традыцыі мяркуе высакароднасць густу і бездакорнасць формы, значнасць зместу і павага да спадчыны. Галоўная ўстаноўка акадэмічнай музычнай творчасці - мастацкая дасканаласць і прыгажосць.

Беларуская акадэмічная музыка валодае рысамі непаўторнасці, своеасаблівасці, што вызначаецца мноствам фактараў: аб'ектыўнымі – светапоглядам эпохі, соцыумам, стылявымі кірункамі, і суб'ектыўнымі, дзе галоўнай меркай выступае талент і геній кампазітара. Раскрываючы праз дапамозе гуку істоту і сэнс чалавечага жыцця, кампазітар паўстае свайго роду дэміургам, які ўладна злучае ў сваім творы праяўленыя і невыяўленыя гучанні, пачуццё і інтэлект, сюррацыянальнае і рацыянальнае. Гэта і з'яўляецца падставай для інтэгральнага вымярэння яго асобы, паколькі Musica est exercitium arithmeticae occultum nescientis se numerare anim (Г. Лейбніц).

Адпаведна, сэнсавым цэнтрам сапраўднай працы з'яўляецца індывідуальная кампазітарская творчасць, творчасць майстра, у якім адлюстраваны ўнутраны свет чалавека і эмацыйная атмасфера эпохі, вобраз Радзімы і багатая культурная спадчына, гісторыя беларускага народа.